ÖLÜM NE TUHAF ŞEY ANNE  ?

Ölüm ne tuhaf şey anne, sen anlarsın diye sana söylüyorum. Sana açıyorum duygularımı, seninle paylaşmak istiyorum acımı tatlımı olduğunu anlayamadığım şu hayatın çilelerini. Ölmek ne garip şey değil mi anne? Oysa ben yeniden doğuş, yeniden varoluş diyorum. Şimdi senin için yok artık diyorlar, asıl şimdi varsın şimdi daha çok yaşıyorsun, asıl şimdi daha iyi anlıyorum kıymetini.

Acıların en büyüğünü çektin doğumumda ama yinede beni en çok sen sevdin. En büyük hatalarımı kusurlarımı sana karşı işledim yine en önce sen affettin beni. Beni yalnız senin anlayacağını bildiğim için sana anlattım en gizli sırlarımı, önce sen kurutursun diye sana döktüm gözlerimdeki yaşı. Tafralarım nazlarım, sitemlerimi hep sen çektin, bir sana zor gelmedi beni yalnız sen anladın. Biliyor musun şimdilerde hiç ağlamıyorum, üstelik tafralarım sitemlerim, nazlarımda yok. Sen yoksun ya yanımda, artık beni kim anlar kim dinler be anneciğim. Bana sen üzülme bak ben yanındayım derdinde saçlarımdan öper teselli ederdin ya; Şimdilerde ne öpülecek nede okşanacak saçlarımda kalmadı.

Ölüm ne tuhaf şey değil mi anne?  Yıllarca benim annem deyip sonra birden yerinin bir kara toprak olduğunu anlamak, koskoca evrene sığdıramadığımız bir bedenin daracık bir yerde sıkışıp kalması ne garip, değil mi anne? Gönüllere sığmayan coştukça coşan sevgilerinin şimdi unutulup bittiğini düşünmek çok acı bir duygu be anne. Sana her gelişimde kara toprağın birkaç santim altında olduğunu bilip elini tutamamak çok acı bir duygu anne.  Hemen oracıkta yattığını bilip te yanına uzanamamak, seni doyasıya koklayamamak çok zor anne.

Bu gün başucuna bir servi ağacı diktim, Neden mi, ? Servi ağaçları uzun ömürlü olur çok yaşarmışta o sebepten, ne olurdu seninde ömrün bir servi ağacı kadar olsaydı? Bir servi ağacı kadar bile ömrümüz yok ne garip değil mi anne?  Yağmur yağıyor kabrinin üstüne biliyorum farkındasın ıslandığımı hissedip hadi üstüne bir şeyler el yavrum üşütme diyememek ne zor ne acı değil mi anne?  Şimdi gidiyorum çiçeklerini derleyip bütün dualarımı ederek ayrılıyorum yanından. Yine geleceğimi biliyorsun da; Güle güle yine gel çok geç kalma demeni beklemek çok garip bir duygu be anne.

İşte yine anneler günü, birçok hediyeler alınıyor hazırlıklar yapıyor evlatlar anneleri için. Mutlu güler yüzlü anneler bu günün heyecanını yaşıyor. Seninde hediyen hazır yarın sana getirip vermenin heyecanı sardı yüreğimi, sabah uyanır uyanmaz önce ben vereceğim hediyeni! Sabah olup ta senin yatağında değil de kara toprağın bağrında yattığını bilmek çok zor be anne.

Sabahlara kadar âşık oluşlarımı aldatılışlarımı, terk edilişlerimi anlatıp bıkmadan dinleyip nasihatlerin sayesinde acıları unuturdum. Gidişinle ayrılık sancısının yüreğimi sarıp, ayrılık acısını çekmek çok zor! Bir an sesisin duymadan duramayan, yokluğuna bir gün bile tahammül edemeyen ben, bir daha sesini hiç duyamayacağımı bilmek ve seni bir daha hiç göremeyeceğimi düşünmek nasıl bir duygu? Her anneler gününde senin öldüğünü hatırlamak ve seninle birlikte ölmek; Ölmek ne tuhaf şey değil mi anne?

Sen üzülme anne; Çünkü sen hiç ölmedin hiç ölmeyeceksin, seni hiç unutmadım unutmayacağım. Bunu yanına geldiğimde, beni yanında gördüğünde daha iyi anlatacağım sen rahat uyu anneciğim.

Ölmek ne tuhaf şey değil mi anne ?

Ölmek unutulmakla başlar