AH BU KOLTUKLARIN GÖZÜ KÖR OLSUN

AH BU KOLTUKLARIN GÖZÜ KÖR OLSUN

Hani bir Şarkı vardır, Ah bu şarkıların gözü kör olsun diye; Türk Sanat Müziği sevenler bu şarkıyı çok iyi bilirler. İsterseniz bir kublesini yazayım belki hatırlarsınız, Öyle dudak büküp hor gözle bakma, bırak küçük dağlar yerinde dursun. Çoktan unuturdum ben seni çoktan, ah bu şarkıların gözü kör olsun…

Bu şarkının konumuzla ilgisine gelelim, Mudanya’da paylaşılmayan koltuklar var, uğrunda her türlü muhabbetin döndüğü.  Gün geçmiyor ki Mudanya’da yeni bir koltuk kavgası başlıyor. Doğrusu ne koltuksa, alakalı alakasız herkesin ağzının suyu akıyor. Bu sebepten dolayı her yeni gün, yeni adaylar ortaya çıkıyor – iniyor, düşüyor-kalkıyor. Bununla kalmayıp daha önce çeşitli koltuklara talip olup başarı sağlayamayanlar, şimdilerde koltuk sevdası içinde yaşam tarzlarını belirliyorlar. Ve ne hikmetse O koltuklara oturanlar aman kaldırmasın beni diyerek her türlü sevgi pıtırcıklıklarını gösteriyorlar. Öyle oluyor ki bu pıtırcıklar zamanla açılan bir gül’e dönüşüyor.

Hal böyle olunca da ister istemez vatandaşında dikkatini çekiyor bu kavgalar, kendi kendilerine soruyorlar; acaba bu koltukların altında ne var?  Kabahat bizde de var canım: Düne kadar bu olaylar kısır döngü içinde, dar alanda kısa paslaşmalarla yapılıp gidiyordu ne güzel. Pek çok Mudanyalının ruhu bile duymuyordu, kendini bilmez birkaç gazeteci ortalığı toza dumana katana kadar ne gereği vardı hâlbuki bu konuları detaylı olarak açıklayıp, Mudanyalıyı merakta bırakacak! Ne oldu şimdi her şeyi ortaya döküyorsunuz da, ha ne oldu?  Şimdi herkesi aldı bir merak, şimdi herkes bir birbirine soruyor;  Acaba bu koltuklarda bal kaymak varda, her nedense bir oturan bir daha kalmak istemiyor. Üstelik kalkmamak için yapılmayanı yapmaya, söylenmemesi gerekeni söylemeye başlıyorlar?

Bu koltuklarda oturanların eleştirileri filan duyduğu da yok sanırım. Kedilerine yapılan eleştirileri basın yoluyla görmeseler de, kendilerini muhakkak bir uyaran vardır. Ne dersiniz? Bir zamanların reklamını hatırlatmıyor mu? Bankaya mı gidiyorsunuz Ahmet bey! Sorusuna hayır bankaya gidiyorum cevabını veren, ağır işiten yaşlı insanları. Ben koltuklarını kaptırmak istemeyen bu genç insanların ağır işittiğini değil de neredeyse hiç duymadıklarına inanansım geliyor.

Kim ne derse desin bir gün herkes boyunun ölçüsünü alıyor. Önemli olan koltuk kaptırmamak için sarf edilen sözler ve davranışlar. Avuç içi kadar kasabamızda insanlar birbirinden ne kadar kaçarsa kaçsın, en kısa zamanda muhakkak yüz yüze geliniyor. Sevmeseniz de sarf ettiğiniz o sözler ve davranışlar devranın döndüğü gün size köprü ve yol olarak geri gelecektir, hiç şüpheniz olmasın. Söylenen sözleri anlatılmak istendiği gibi değil de, kendin anlamak istediğine göre yorumlayıp insanları saygın toplum içerisinde küçük düşürmekle, saygı duyulan insanları lekeleyemezsiniz. Bu gün koltuk sevdasına kapılanlar, kendilerini en kral Mudanyalı olarak görenler, biraz başınızı kaldırın da etrafınıza bir bakın, bir dinleyin hangi şarkı söyleniyor sizin için.

Unutmayın gün gelir sırça köşkler yıkılır, saltanat koltukları kırılır, bitmez denilen saltanatta yerle yeksan olur. Bir merhaba diyecek dostunuz seveniniz kalmazsa; o zaman alın o koltuğu çalın başınıza ve başlayın mırıldanmaya “ah bu koltukların gözü kör olsun” diye…